Podróż sentymentalna

Rankiem 12 kwietnia 2022, pierwsze promienie słońca wdarły się do dwupiętrowego autokaru razem z gimnazjalistami Sekcji Polskiej, którzy wyruszyli na jednodniową wycieczkę do Paryża – przysłowiowej stolicy świata. Pierwszym punktem zwiedzania był Pałac Monako (Hôtel de Monaco), którego historię zarysowała nam Ewa – już w czasie podroży. Ten neoklasycystyczny pałac wybudował w drugiej połowie XVIII wieku znany francuski architekt Alexandre-Theodore Brongniart na polecenie księżnej Monako – Marii-Katarzyny de Brignole.

Powstał jako osobny budynek, otoczony przez dziedzińce i ogród, w pobliżu esplanady Pałacu Inwalidów, przy ulicy Saint-Dominique. Potem pałac zmieniał właścicieli, by po burzliwych losach w końcu trafić w ręce władz polskich w zamian za parcelę pod budowę Palais de Tokyo. Ostatecznie w 1936 roku Pałac przeszedł na własność państwa polskiego i do dziś mieści się tutaj siedziba Ambasady RP.

Wszyscy uczniowie wraz z nauczycielami (p. Alt i p. Sygowską) oraz opiekunami (łącznie grupa 72 osób) zostali wprowadzeni „na salony” aby poznać tajniki historii Pałacu, dzięki uprzejmości p. konsula Andrzeja Szydło i p. wicekonsul Anny Majdy. Wszystkie drzwi nam otworzono, wszystkie salony (różowy, niebieski a nawet ten „mroczny”) nam pokazano. Sale pełne przepychu i złota zachwyciły młodzież, która fotografowała się w odbiciu luster z kryształowymi żyrandolami, na tle malowideł, złoceń i flag, a nawet w gabinecie gen. Sikorskiego. Każde miejsce, każda rzeźba, każdy fotel przesiąknięte są w tym Pałacu niesamowitą historią. Młodzież przeniosła się na te kilka chwil w czasie, dostojnie stąpała po przepięknych schodach, po błyszczących parkietach i dywanach. Brakowało nam tylko sukien wieczorowych z trenem i fraków.

Oprócz wielu dyplomatów i polityków, w tych salonach gościło wiele znanych osób… Chopin, Musset a nawet Balzac. U podnóża schodów znajduje się przepiękna kopia nagrobnego medalionu Chopina wraz ze statuą muzy Euterpe.

Na koniec wizyty, Pan i Pani Konsul zaprosili nas do Sali Muzycznej, gdzie każdy z uczestników dowiedział się o niezmiernie ciekawej pracy Ambasadora, Konsula i pozostałych pracowników placówki dyplomatycznej  Uczniowie zadawali pytania, robili sobie pamiątkowe zdjęcia … a nawet jedna z uczennic, zainspirowana magią chwili, zagrała przepiękny utwór na fortepianie.

Pożegnań i podziękowań nie było końca, ale autokar już czekał, żeby przenieść nas na druga stronę Sekwany, na wyspę Św. Ludwika, do Biblioteki Polskiej, mieszczące się pod numerem 6, Quai d’Orleans.

Na dziedzińcu biblioteki czekała na nas p. Magdalena, której udało się zachęcić uczniów do wspólnej lekcji historii i pobudzić nawet najbardziej uśpione umysły. Z niesamowitą energią, opowiedziała nam bardzo ciekawą historię powstania biblioteki i jej znakomitych twórców, wplatając historię Wielkiej Emigracji, polskich emigrantów oraz krótko przypomniała wydarzenia Powstania Listopadowego. 

Pani Magdalena potrafiła dotrzeć do każdego z nas, a nawet wśród niektórych dostrzegła romantyczne dusze samego Adama, czy Fryderyka… Pewnie książę Czartoryski, jeden z założycieli Biblioteki, byłby zachwycony tak wspaniałą młodzieżą. Od powstania Towarzystwa Historyczno-Literackiego, które w 1838 roku powołało istniejącą do dziś Bibliotekę Polską, poprzez zgromadzone dzieła sztuki, pamiątki i rękopisy, każdy z nas zrozumiał jak ważne dla naszego narodu jest to miejsce. Wpisana na listę UNESCO Polska Biblioteka mieści m.in. Muzeum Adama Mickiewicza, w którym można obejrzeć kolekcje pamiątek rodzinnych Mickiewiczów – gęsie pióro Adama, różaniec, brzytwę która się golił, binokle jego żony Celiny czy ich ślubne obrączki (łącznie ponad 100 przedmiotów związanych z życiem codziennym i twórczym Adama Mickiewicza)

Pani Magdalena po zwiedzaniu obiektu, przygotowała nawet karty pracy dla młodzieży w saloniku reprezentacyjnym. Były testy z historii Polski, ze znajomości „Pana Tadeusza”, fragmenty  utworu „Switeź, ćwiczenia nad dwujęzycznym Hymnem Polski, a pożegnała nas czule… „Listem do M…

”„Precz z moich oczu!… posłucham od razu,

Precz z mego serca!… i serce posłucha,

Precz z mej pamięci!… nie tego rozkazu

Moja i twoja pamięć nie posłucha.”

I z pewnością miała rację, bo ten dzień pozostanie w pamięci wszystkich uczestników tej wspaniałej i pełnej emocji wycieczki. Dopełnieniem była cudowna pogoda i piknik nad paryskim brzegiem Sekwany!

Dziękuję, że mogłam tam być i za wspólnie spędzony czas!!

Małgorzata Sellam

PS : POLECAMY:  Koniecznie musicie odwiedzić stronę http://www.przyjacielebpp.org/ i wystawę „Swoi wśród obcych”.  

A już za kilka dni będziemy mogli czytać zapiski z wycieczki naszych drogich gimnazjalistów… Odwiedźcie stronę!!!

Zdjęcia z wycieczki : TUTAJ